Bir Babanın Yüreği: Kızına Duyduğu Sonsuz Sevgi

Dünyanın tüm güzelliklerini bir kenara bırakın. Bir babanın kızına duyduğu sevgi, bu dünyada eşine rastlanmayan, sırf varlığıyla insanın yüreğini ısıtan en kutsal bağlardan biridir. Bu bağı anlatmaya çalışan kelimeler daima yetersiz kalır; çünkü bu sevgi, tariflerin ötesindedir. Bu, büyük bir sır gibi derinlerde saklı, çığ gibi gürleyen ve bir o kadar sessiz bir sevgidir.

Bir babanın kalbi, kızına doğru atar; her darbede onun iyiliğini düşünür, her nefeste onun mutluluğunu arar. Bu sevgiyi sorgulamak gereksizdir; çünkü bu sevgi, koşulara bağlı olmayan, kökleri dünyanın ötesine uzanan bir şefkattir. İşte bu yüzden, bir babanın beklediği tek şey sevgisinin kabul görmesi, anlayışlı bir bakışın yüreğinde yankılanmasıdır.

Hayat ve Görmezden Gelinen Sevgi

Ama bazen hayat, bu beklentileri görmeyenlerle doludur. Görüp de görmezden gelenler, bu kutsal bağın kıymetini anlamayanlar vardır. O zaman babaya düşen, sevgiyi yeniden hatırlatmaktır belki de. Ya da sadece kendi sevgisinin şefkatine sığınıp, dünyanın kötülüklerine kalkan olabilmektir. Çünküsü, bir baba savaşçı değildir; sevgisiyle örülü bir duvar gibi kötülüklerin önünde durur.

Sevgi yüce bir duygudur, herkes bilir. Ancak bir babanın sevgisi, bambaşkadır. Bazen farkında bile olmadan sever; içgüdüseldir, karşılık beklemez. Ama hep korkar… Bu korku, kızını kötülüklerden koruyamama korkusudur. O, kötülükle savaşmaz; onun yerine kızına umut dolu bir dünya kurmaya çalışr. Bir baba şunu bilir: Yaşanacak ne varsa “eyvallah” der ve sevgisini tüm saflığıyla korur.

Ancak bir gün, adalet dediğimiz o yüey duygunun işleyişiyle, görmezden gelenler, sevgiyi önemsizleştirenler, bir babanın fedakarlığını anlamayanlar gerçekle yüzleşmek zorunda kalacaktır. Bir babanın gözyaşları ve hayal kırıklığı hiçbir zaman unutulmaz; bu sevginin büyüklüğü bir gün herkese fark ettirilir.

Bir baba, kızını çok sevdi… Hem de dünyanın tüm güzelliklerinden daha fazla sevdi. Hepsi bu.